پیشرانه خودرو دارای تعدادی سیلندر و پیستون است که این پیستون‌ها در سیلندرها بالا و پایین می‌روند و طی این امر، هوا و سوخت در درون سیلندرها با یک دیگر ترکیب می‌شوند.

حجم موتور ارتباط مستقیمی با حجم سیلندر خودرو دارد، یعنی میزان معینی از اکسیژن و سوخت وارد یک سیلندر با قطر معین می‌شود و از ترکیب شدن آن دو با هم مقدار معینی انرژی به وجود می‌آید.

عامل محدودکننده قدرت تولیدی، اکسیژن است. یعنی حتی اگر میزان سوخت ورودی به سیلندرها افزایش یابد، به دلیل اینکه همان حجم هوای قبل وارد آن می‌شود، میزان قدرت تولیدی ثابت می‌ماند و سوخت اضافه هیچ تاثیری ندارد.

هرچقدر قطر سیلندر‌ها بیشتر باشد، خودرو می‌تواند نیروی بیشتری تولید کند. به معنی دیگر، در شرایط مساوی، یک پیشرانه 10 لیتری، نیرویی 10 برابر بیشتر از خودرویی تولید می‌کند که حجم موتوری برابر با 1 لیتر دارد.

اما نکته اینجا است که وقتی می‌گوییم مثلا حجم موتور یک خودرو دو لیتر است، یعنی اگر میلنگ این خودرو دو دور بچرخد، هر 4 سیلندر مقدار 2 لیتر هوا را مکش می‌کنند یا به عبارت ساده‌تر اگر بخواهیم فضای هر 4 سیلندر را با آب پر کنیم، مجموعا مقدار 2 لیتر آب در تمامی 4 سیلندر جای می‌گیرد.